Emir Allah'ın

Komşu Köy Beyerli'de Bir Kabir

Emir Allah'ın. Köyde taziye ziyaretine -buradaki ifadesiyle ölgülüğe- gidildiğinde böyle deniyor. Belki de ölüm karşısında insanın en çok ihtiyaç duyduğu şeyi; teslimiyeti vurguladığı için ilk defa duyduğumda yerinde bulmuştum böyle denmesini.

Sevdiklerinin ölümü insana her ne vakit olursa olsun vakitsiz ve erken geliyor.  Birlikte yapılacak, yaşanacak daha çok şey varken, gelecek hayallerimizin içindeki fotoğraflarda onları göreceğimizi düşündüğümüz yerler ansızın bomboş kalıyor.

Evdeki insan kalabalığı arttıkça hayat ıssızlaşıyor sanki, yavanlaşıyor. Tuhaf bir kalakalmışlık duygusu kaplıyor insanın içini, ne olacak onca hayaller, planlar, sorulacak sorular, öğrenilecek daha çok şey vardı, dinlenecek daha çok hikaye, daha çok yol vardı birlikte yürünecek.

Bugün neredeyse bir ay geçti aradan, kalabalık dağıldı, elli yılın üzerine yaşanan o soğuk kış günleri geride kaldı... Önümüz bahar, birkaç hafta sonra leylekler gelecek elektrik direklerinin üzerindeki boş yuvalar dolacak minik yavruları göreceğimiz zamanları bekleyeceğiz sonra heyecanla.

Ağaçlar, onlar da çiçeklenecekler, Onun elleriyle diktiği kimisi için 'ben göremem meyve verdiğini, siz görürsünüz' dediği ağaçlar.

Bilgisine, zekasına ve sürekli yeni şeyler öğrenme azmine hayran olduğum, hem harika bir rehber hem de yokluğunu düşünmek istemeyeceğimiz bulunmaz bir yol arkadaşı olan kayınpederim aramızda değil artık, O artık büyük sevdası toprağın bağrında şimdi.

Cennet gibi bir yerde yaşadı, dilerim ki bundan sonraki mekanı da Cennet olsun.